مطمئنم این مقاله مسئله ای را مطرح می کنه که اکثر خانواده های درگیرش هستند.
چه کسی شام و صبحانه و … درست می کنه؟ – خانم خونه. کی خونه را تمیز می کنه؟ – خانم خونه. کی ظرفها را می شوره؟ – فکنم دیگه جوابش را می دونید …
اینجا می خوام تجربه هواپونوپونو ی یک کسی را در این مورد بنویسم:
در خانواده من ، تنها شخصی که تمام وظایف خانه را انجام می داد، من بودم. به هیچ کس اعتماد نداشتم که کارهای خانه را انجام دهد. دوست داشتم در خانه همه چیز تحت کنترل من باشد. همه چیز باید مطابق خواسته و استاندارد من پیش می رفت.
حتما شنیدید در مورد مادرایی که بلافاصله بعد از رفتن مهمانها، روی مبلها را می کشند و همه چیز را جمع و جور می کنند. منم از آن دسته هستم.
هواپونوپونو خیلی غیر محسوس به من کمک کرد که از این وسواس فکری راحت شم. به خاطر اینکه به طور معجزه وار همه چیز را برای من تغییر داد. کمک کرد که دست ار کنترل انجام تمام کارهای خانه بردارم. یک روزه اتفاق نیافتاد ولی به هر حال خوشحالم که اتفاق افتاد.
همسرم شروع به کمک من کرد در کارهای خانه. آشپزی می کنه ، دستپخت خوبی هم داره! عجیبه توی این سالها نمی دونستم ، چون بهش اجازه نمی دادم!
همچنین در جارو کردن خونه هم کمک می کنه. خیلی در جاروبرقی کشیدن وسواس داشتم و زمان زیادی برای اینکار میگذاشتم. اما حالا زمان بیشتری برای استراحت دارم. قدرت خاطرات در کنترل کارها و تصمیماتم را درک نمی کردم. از طریق خاطرات درونم می دیدم! اما جالبه الان کاملا با شیوه تمیزکاری همسرم کنار می آیم و از نتیجه اش راضی ام!
خواندن این تجربه ها در کنار مقالات آموزش هواپونوپونو خیلی کمک کننده و امیدبخش است.
